Gece üzerimize sel gibi akıyordu. Uyuşmuş bir bacak gibi bu durumu seyrediyorduk. Ölümü kabul edip kendini kuru toprağa bırakan yaşlı bir fil gibi. Renklerimiz ton değiştirdi, mimiklerimiz siyaha bulandı. Konuşmalarımız karanlığa saplandı. Esirdik gecenin göz görmeyen hücrelerinden birinde. Soğuk yaktı korunmasız derilerimizi. Biraz daha kalsaydık kanlarımızı donduracaktı.
Sonra. Çok sonra...
Kurtulduk uyuşukluktan, daldık sıcağın o esrarlı hikayeler anlatan mabedine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder