Kitap kurdu olmak istediğini söyledi okyanus gözlü kadın. Sonra da benden tavsiye istedi. Ne yapmalıymış. Nasıl gerçekleştirmeliymiş bu dünyanın en eğlenceli işini.
Ne cevap vereceğimi zihnimdeki fırında pişirmeye çalışırken okuyamama nedenlerini sıralıyordu bir bir. Bu bankada çalışyormuş. Bu yüzden; hafta içi 9 ile 5 arası zaten okuyamazmış. Eve gidince de çok yorgun oluyormuş. Uzanarak televizyonu açıyormuş beş dakika diye. Acun'un programlarından biri denk gelirse bitene kadar izliyormuş. Sonra duş. Bir de yemek. Ve sonra uyku. Haftasonları da okuyamıyormuş işte. Öyle belli bir nedeni yok.
Neden bunları bana anlatmıştı ki şimdi? Soruya daha samimi bir cevap vermem için mi? Of, çok sıkıldım. En iyisi ona bir daha kitap okumamasını tavsiye etmek. Ama bunu ona yapamam. Çünkü gözleri çok mavi.
Daha önce de mavi göz görmüştüm ama bu kadar mavisini hiç görmemiştim. O biraz önce susmuştu. Ben ise cevap vermek yerine onun okyanus mavisi gözlerinde yüzüyordum. Dalmıştım.
Elini gözlerimin önünde gezdirdi. Kendime geldim. Cevabımı bekliyordu. Yutkundum. İsmini sordum. "Sema" dedi okyanus gözlü kadın.
"Polisiye okumalısın. Hem de çok fazla. Aksiyonu yaşadıkça okuma isteğinde artacak. Bir zaman sonra artık bir kurt olduğunu anlayacaksın" dedim.
"Peki yazar ve kitap" dedi kocaman gözleriyle.
Çantamı açtım. Psikopat'ı attım kollarının arasına. Aldı, sayfalarını karıştırdı. Sonra beni incelemeye başladı. "Bu ucubenin dediğini yapmalı mıyım?" bakışı attı sonra.
"Tamam" dedi. "Bitirdiğimde kitabı kutlamasını yaparız. Çünkü bunu okursam, okuduğum en kalın kitap olacak."
Sonra ben kalktım. Çantamı omzuma attım. "Ara beni kitabu bitirdiğinde. Bu partiyi kaçırmak istemem" dedim.
Yolculadı sonra beni.
Ben gittikten sonra dosyaların arasında boğulmaya devam etti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder