Elinde silah ve poşet, kafasında maskeyle bankaya girdi. Elindeki yırtık BİM poşetiyle vezneye doğru ilerledi. Poşedi kadına uzattı.
Çıt çıkmıyordu.
Herkes durumu kabullenmişti.
Sanki bankanın soyulacağını, benim dışımda herkes biliyordu.
Peki niye bana söylemediniz bu durumu?
Emekli maaşını almaya gelen amcalardan biri pantolonumun köşesinde çekiyor ve fısıldayarak onun ve herkesin yaptığı gibi yere oturmamı istiyor. Bunu yapmayacağım. "Oyunbozanlık yapma" der gibi bakıyor bir kadın.
Ben de aksiyon istiyorum. Ama böyle değil. İşini yavaş yapan banka memuruna küfretmekti benim aksiyonum. Bu değil. Hiç değil.
Yavaş adımlarla yaklaşıyorum vezneye. Herkes sessizce yalvarıyor gitme diye. İçimde dalgalanan adrenalini durduramıyorum.
Dandik poşete atılan her deste para, daha bir tok ses çıkarıyor. Bir an arkasını ddönüyor BİM poşetli hırsız. Kendimi namlunun ucunda buluyorum sonra.
Bu bir kurusuku.
Ve hırsızı linç ediyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder