Elimde Marc Levy’nin GÖLGE HIRSIZI. Az önce bir insanı öldürmeye yetecek kadar sinir ve nefretim vardı. Kitabın sayfalarını çevirirken, sinirimin sanki şırıngayla çekildiğini hissediyordum.
Elimdeki sıcak çayı rüzgara doğru tutup ona işkence ederken, diğer yandan da düşüncelere dalmış hatta boğulmuştum. Ne düşündüğümü bilmeden düşünüyordum.
Sustum. Çayımı bitirdim. İkincisini istedim. Arkadaşımı satrançta yendim. İkinci oyunda berabere kaldık. Üçüncüsünü oynamadık.
Çay buz gibi olmuştu.
Ben buz gibiydim.
Zaman akıp geçmişti buzların üzerinden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder