Ağlamak. Aslında ağlayamamak. Gözyaşlarını içine dökmek. Kahrolmak. Kahrolası sakallarını keseceğin için.
Peki ağlayacağını bile bile neden yapıyorsun bunu?
Belli bir cevabı yok aslında. Çevremdeki insanların durup dururken sakallarıma isyankar bir yorum yapması değil. Yeni bir stil arayışı; bu hiç değil.
Acaba nedeni ne?
Biraz sonra yer yer kızıla dönmüş sakallarımı lanet bir makineye işkence ettireceğim. Evet. Bunu yapacağım. Hiç acıma duymayacağım bunu yaparken.
Gerçekten böyle mi olacak?
Ah, lanet olsun. Berber yolu hep böyle kararsızlıklarla geçmek zorunda mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder