Kumandayı eline aldı. Açma-kapama tuşunun kırmızılığına ve ses kapatma tuşunun yeşilliğine hayranlıkla baktı. Bütün tuşlara teker teker basmaya başladı. Zevk alıyordu bu yaptığından. Hiç sıkılmış gibi de bir hali yoktu. Kumandanın üzerine bulunan bütün tuşlara basıyordu, bittiğinde bir daha tekrar ediyordu bu işlemi.
Onu izlemekten sıkılmıştım. O da sıkıldığımı anlayıp kumandayı bana verdi. Kumandayı elime aldığımda televizyonun bozuk olduğunu unutmuştum. Gözlerim televizyonda ve parmağım kumandanın açma-kapama tuşundayken kahkahalar atmaya başladı.
Kendimden utandım. Gülüyordu. Sinir oldum. Kumandayı kanepenin uzak köşesine fırlattım.
Sustu. Kalktı ve kumandayı aldı. Yanıma oturdu. Kumandanın tuşlu tarafını çıplak baldırının ön kısmına dişlerini sıkarak bastı.
Güldüm. Çok güldük.
Sonra bir televizyon tamircisini aradık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder